USA i Korea Poludniowa oświadczyły publicznie, o swoich zamiarach opanowania sytuacji na Półwyspie Koreańskim, poprzez działania dyplomatyczne, w czasie gdy napięcie na półwyspie stale rośnie.

To będzie w pełni satysfakcjonujące, jeśli podejmą odważną polityczna decyzję dla pokoju, przyjmując odpowiedzialność za eskalację napięcia na półwyspie.

Społeczność międzynarodowa jest jednak sceptyczna.

Polityka USA kładąca nacisk na region Azji i Pacyfiku nie współgra z odprężeniem na Półwyspie Koreańskim.

USA próbuje wywrzeć wrażenie, że powstrzymuje się od działań militarnych i chce dialogu. Jest to jednak podstępna sztuczka, mająca za zadanie odwrócić uwagę międzynarodowej opinii publicznej.

Napięcie rosnące na półwyspie wspiera politykę zagraniczną Amerykanów, która przekształca sytuację polityczną i wojskową w regionie Azji i Pacyfiku, strategicznego obszaru w XXI w., całkowicie na ich korzyść.

Innymi słowy, eskalacja napięcia na półwyspie, pod pozorem “przypadku”, jest jak najbardziej korzystna dla USA.

USA i inne wrogie siły twierdzą, że rosnące napięcie pomaga KRLD uzyskać takie polityczne “korzyści” jak “mobilizowanie szeregów”. To jest zupełnie nielogiczne.

To koreański naród najbardziej cierpi z powodu napięcia na półwyspie.

Budownictwo socjalistyczne KRLD, z jego ostatecznym celem poprawy poziomu życia ludności i zbudowania dobrze prosperującego narodu, napotyka na poważne przeszkody, a Koreańczycy są istotnie narażeni na próby i trudności, z powodu wrogiej polityki USA wobec KRLD.

Działania USA są z tym całkowicie sprzeczne.

Ostatnio, USA masowo wprowadza na Półwysep Koreański różnego rodzaju ultranowoczesny sprzęt wojskowy, pod pretekstem radzenia sobie z problemem nuklearnym półwyspu.

To przyniosło Stanom Zjednoczonym wielkie korzyści, gdyż, zgodnie z ich strategią położenia nacisku na region Azji i Pacyfiku, znacząco zwiększyła się ich obecność wojskowa w regionie.

Stany Zjednoczone wysłały strategiczne atomowe okręty podwodne na wody Półwyspu Koreańskiego, oraz przeprowadziły loty bojowe nad półwyspem swoimi bombowcami strategicznymi, ćwicząc zrzucanie bomb nuklearnych.

Bez przerwy inscenizują nuklearne ćwiczenia wojenne skierowane przeciwko KRLD, a także wysłali flotę atomowych lotniskowców, aby działały na wodach wokół półwyspu.

USA tą napiętą sytuację traktuje jako szanse na zwiększenie swoich sił w regionie Azji i Pacyfiku, oraz intensyfikuje swoją ofensywę na rzecz stłumienia KRLD.

Półwysep Koreański jest kluczowym ogniwem w łańcuchu amerykańskiej strategii przejęcia kontroli nad regionem Azji i Pacyfiku.

Stanowisko USA jest takie, że “podstawą polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w XXI w. jest polityka w Azji, a Półwysep Koreański jest jej głównym celem”, oraz, że “póki nie kontrolują całego półwyspu, nie mogą zagwarantować swoich absolutnych interesów w Północno-Wschodniej Azji, oraz nie mogą ustanowić nowego porządku międzynarodowego i zagwarantować w nim sobie dominującej pozycji i roli.

Dlatego USA podejmuje pochopne decyzje. Dąży do przejęcia inicjatywy w regionie, a tym samym realizuje swoją strategię dominacji nad światem w nowym stuleciu. Stany anulowały wdrażanie czwartego etapu systemu obrony przeciwrakietowej w Europie pod pretekstem radzenia sobie z prawdopodobnym “atakiem rakietowym” ze strony KRLD, więc postanowiły rozmieścić na Alasce 14 pocisków przechwytujących, oraz drugi radar w Japonii, a także posunęły naprzód prace nad przemieszczeniem systemu obrony przeciwrakietowej dla budowy trzeciej tunelowej bazy rakiet przechwytujących na swoim kontynencie. Dzięki temu, przyspieszyły przygotowania do uczynienia nieskutecznymi strategicznych sił zbrojnych dużych mocarstw.

Siły amerykańskie stacjonujące na Gum, w Darwin Port, oraz w Diego Garcia zapewniły stosunkową stabilność strategicznej twierdzy i monitorują rozwój sytuacji w regionie Azji i Pacyfiku. Stany Zjednoczone pchnęły naprzód przygotowania do stworzenia azjatyckiej wersji NATO, chowając Japonię i Koreę Południową pod swój “parasol ochronny”.

W planach jest również wprowadzenie specjalnej grupy zadaniowej z kontynentu amerykańskiego na Półwysep Koreański, w przypadku sytuacji awaryjnych na nim, z Japonia jako bazą wypadową.

W przeszłości, USA używały wyspy Okinawa jako swej głównej bazy wojskowej. Teraz przekształca wszystkie Wyspy Japońskie w swój strategiczny punkt dla przeprowadzenia wyprzedzającego ataku.

Aby poradzić sobie z sytuacją nastawioną na wybuch wojny na Półwyspie Koreańskim, marynarka Stanów Zjednoczonych ustaliła sześć japońskich portów jako swoje główne porty, mianowicie: Kagoshima, Nagasaki, Hakata, Shimonoseki, Niigata, Akita.

Wojska i sprzęt USA w regionie został nagromadzony do maksymalnego poziomu, znacznie większego od tego w Europie i na Bliskim Wschodzie.

Ostatecznym celem wspólnych ćwiczeń wojskowych Foal Eagle, rozpoczętych przez Stany Zjednoczone, jest przetestowanie na półwyspie wszystkich elementów realizacji ich strategii dominacji nad regionem Azji i Pacyfiku.

Wojenna atmosfera na półwyspie, która została rozdmuchana i utrwalona przez USA, jest wynikiem amerykańskich celów zagranicznych i polityki.

Największy na świecie posiadacz broni nuklearnej, USA, prowadzi nuklearne manewry przeciwko KRLD. KRLD, również będąca mocarstwem nuklearnym, została zmuszona do tego, aby nie pozostać tylko biernym obserwatorem.

Nikt nie może poręczyć za to, że wymiana ognia nie przerodzi się w rzeczywistą wojnę.

Czy USA jest teraz zdolne do beztroskiego uśmiechu satysfakcji?