Biuletyn Ambasady KRL-D
3 lutego 2015 r.
(Kim Ye Jin, Badacz, Instytut na rzecz Rozbrojenia i Pokoju, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, KRLD)
Od zakończenia II Wojny Światowej aż do dziś struktura sił Północno-Wschodniej Azji skupia się na Półwyspie Koreańskim, gdzie zarówno północ, jak i południe dążą do zjednoczenia. W tych okolicznościach, wszystkie sąsiednie kraje, które mają polityczne, wojskowe i ekonomiczne interesy na półwyspie są głęboko zainteresowane formą, którą przybrałoby zjednoczenie, ponieważ jest ona bezpośrednio związana z bezpieczeństwem i pokojem w Azji Północno-Wschodniej.
Niebezpieczeństwo zjednoczenia przez konfrontacje systemów
Dwa państwa koreańskie poszły różnymi ścieżkami rozwoju, utrzymując różne ideologie i systemy polityczne przez prawie 70 lat. Żadne z nich nie chce porzucić swojej ideologii i systemu, chociaż zjednoczenie jest ich wspólnym celem.
W tych trudnych okolicznościach, jeśli jedna ze stron spróbuje narzucić swoją ideologię i system polityczny drugiej, doprowadzi to do wojny, poważnie zagrażając pokojowi i stabilności w Północno-Wschodniej Azji. Pozycja geopolityczna Półwyspu Koreańskiego pozostaje niezmieniona. Jest on otoczony przez duże mocarstwa i ich interesy się z nim wiążą. Przez to szczególne położenie geograficzne Półwysep Koreański może zapobiegać konfliktom między mocarstwami lub je wywoływać. Konfrontacja i konflikt pomiędzy dwoma państwami koreańskimi nieuchronnie włączy duże mocarstwa do konfliktu, a pojednanie i współpraca między północą i południem przyczyni się do stabilności w regionie, włączając w to mocarstwa i zahamuje wybuch potencjalnych konfliktów. Bratobójcza wojna pomiędzy północą i południem, spowodowana konfrontacją systemów, może wciągnąć w walkę sąsiednie kraje, natomiast pokojowo zjednoczony półwysep przeciwnie – może służyć jako strefa buforowa, która złagodziłaby strategiczną konfrontacje między sąsiednimi krajami.
Nowa strategia Stanów Zjednoczonych w odniesieniu do Azji i Pacyfiku ma na celu powstrzymanie i kontrolę innych mocarstw, a Półwysep Koreański jest traktowany jako główny etap tej strategii. By zmierzyć się z posunięciami Stanów Zjednoczonych, sąsiednie kraje wzmacniają strategiczne środki odwetowe i poszerzają obszar współpracy. Te okoliczności zwiększają zależność bezpieczeństwa Azji Północno-Wschodniej na formie, którą przybierze zjednoczenie Półwyspu Koreańskiego. W 2012 roku, Stany Zjednoczone stworzyły nową strategię obronną i od tego czasu corocznie wysyłają lotniskowce na wspólne amerykańsko-japońsko-południowokoreańskie ćwiczenia marynarki wojennej na wodach przylegających do Półwyspu, przyspieszyły także przygotowania do utworzenia trójstronnego systemu obrony przeciwrakietowej. W odpowiedzi na posunięcia Stanów Zjednoczonych, Rosja i Chiny przeprowadzają wspólne ćwiczenia marynarki wojennej wokół półwyspu i jednoczą siły, by zapobiec amerykańskim próbom utworzenia systemu obrony przeciwrakietowej w Azji.
W tych okolicznościach dalsza konfrontacja systemów może jedynie przynieść wojnę na Półwysep Koreański, gdzie nie istnieje żaden mechanizm zapobiegający konfliktowi zbrojnemu i wojnie, ponieważ układ o zawieszeniu broni został zerwany. Wojna ta nie tylko trwałaby do momentu wyłonienia zwycięzcy, ale podsyciłaby płomienie strategicznego konfliktu pomiędzy sąsiednimi krajami, w ten sposób powodując całkowitą destrukcje równowagi bezpieczeństwa w Azji Północno-Wschodniej i w dłuższej perspektywie region ogarnąłby katastroficzny Armagedon. Jeśli na półwyspie wybuchłaby wojna, byłaby ona zderzeniem konwencjonalnych sił zbrojnych i broni atomowej, a jej katastroficzne skutki byłyby nieporównywalne z wojną koreańską z lat 50tych, niedawnymi zamieszkami na Bliskim Wschodzie, czy tym co dzieje się na Ukrainie.
Podsumowując, zjednoczenie przez konfrontacje systemów jest nierealistycznym posunięciem przeciwko interesom obydwu części Korei jak i również sąsiednich krajów i byłoby otwarciem puszki Pandory, niszczącym długofalowe interesy narodu koreańskiego i Północno-Wschodniej Azji.
Północ i południe powinny powstrzymać się od prowadzenia konfrontacji systemów absolutyzującej ich własne ideologie i systemy, aby pokojowo doprowadzić do zjednoczenia i odegrać kluczową rolę w wysiłkach o zmianę niestabilnego pokoju w Północno-Wschodniej Azji na trwały.
Zjednoczenie Korei przez współistnienie systemów – jedyne wyjście
Ponieważ jest oczywiste, że konfrontacja systemów politycznych doprowadzi jedynie do wojny, pokojowym sposobem zjednoczenia Korei jest jak rozumie się samo przez się współistnienie systemów politycznych północy i południa.
Niektórzy błędnie rozumują, że różnice między systemami politycznymi dwóch części Korei mogą być powodem uniemożliwiającym ich współistnienie. Jednakże nie stanowią one w żaden sposób przeszkody. Różnice między systemami nie są piętą Achillesową w procesie dążenia do zjednoczenia, ale nieuniknionym powodem dla współistnienia systemów. Dowodzi tego fakt, iż dążenia narodu koreańskiego do zjednoczenia nigdy nie osłabły, ale stają się coraz mocniejsze pomimo różnych systemów, które utworzyły się i umocniły w obu częściach Korei.
Dwa różne systemy, różne działania polityczne i formy własności mogą współistnieć w jednym państwie. Zostało to dowiedzione w praktyce w innych krajach.
Obydwa koreańskie obozy uznają, iż każda ze stron ma swój własny system polityczny. Dlatego, jeśli tylko będą się nawzajem szanować, współpraca między nimi zostanie łatwo osiągnięta, a doprowadzenie do zjednoczenia będzie niewątpliwe.
Stanowisko północy, by doprowadzić do zjednoczenia kraju, zachowując obydwa systemy, nie stanowi próby narzucenia swoich interesów i swojego systemu południu, obciążając i przynosząc cierpienie obu stronom. Północ nie stara się narzucić południu swojego socjalistycznego systemu i nigdy tego nie czyniła. Nie znaczy to jednak, że pozwoli mu narzucić sobie jego system.
Gdy dąży się do zjednoczenia w formie współistnienia systemów, obydwie strony nie muszą igrać ze śmiercią dla zjednoczenia i poświęcać swoich interesów. Przeciwnie, mogą upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.
Formuła zjednoczenia przez współistnienie nie ma na celu naśladowania procesów zjednoczeniowych innych krajów, ale osiągnięcie go w zgodzie z sytuacją Półwyspu Koreańskiego. Innymi słowy, jest to formuła dogodna zarówno dla północy, jak i dla południa i formuła co do której zawarły one już porozumienie. Jeśli północ i południe, kluczowe strony procesu zjednoczenia, nie uszanują ducha i punktów porozumienia, które zawarły, i spróbują powielić doświadczenia innych i zastosować je na Półwyspie Koreańskim, będzie to naiwna próba, jak budowanie zamku na piasku.
Doświadczenia procesów zjednoczeniowych i ich formuły pochodzące z innych krajów mogą odpowiadać ich sytuacji i warunkom, ale z całą pewnością nie będą odpowiadać rzeczywistości Półwyspu Koreańskiego.
Na drodze do zjednoczenia północ i południe osiągnęły porozumienie odnośnie wielkiego programu zjednoczenia w postaci trzech zasad zjednoczenia narodowego, historycznej Wspólnej Deklaracji 15 Czerwca i Deklaracji 4 Października, tym samym pokazując całemu światu determinację i odwagę do zjednoczenia kraju.
Kiedy odnosimy się do trzech zasad zjednoczenia narodowego, chodzi o zasady: niezależności, pokojowego zjednoczenia i wielkiej narodowej jedności.
Zasady te służą obu stronom Korei jako fundament wszystkich poprzednich porozumień i deklaracji pomiędzy północą i południem oraz kamień węgielny zjednoczenia poprzez współistnienie systemów. Jeśli nasz naród dążyć będzie do zjednoczenia zgodnie z tymi trzema zasadami, nie będzie potrzeby uciekania się do doświadczeń innych w odniesieniu do formuły zjednoczenia i błagania o akceptację sił zewnętrznych, ale wybrania sposobu współistnienia opartego na wielkiej jedności narodowej zamiast wojny, która wynikłaby z konfrontacji systemów.
Obecne władze Korei Południowej powinny wielce szanować i cenić te zasady, choć inne międzykoreańskie układy także zasługują na poszanowanie.
Nic nie będzie niemożliwe, jeśli nasz naród połączy wysiłki.
Gdy rozwiążemy wszystkie kwestie stosunków międzykoreańskich na podstawie wielkiego programu całego narodu, zjednoczenie będzie mogło zostać przeprowadzone sprawiedliwie i sprawnie, w zgodzie ze wspólnymi interesami narodu.
Zjednoczenie Korei przez współistnienie systemów i jego pozytywny wpływ na Azję Północno-Wschodnią
Północ i południe porozumiały się co do sposobów na poprawę stosunków międzykoreańskich i formuły zjednoczenia w Deklaracji 15 Czerwca i Deklaracji 4 Października. W skrócie chodzi o poprawę relacji międzykoreańskich i pokojowe osiągnięcia zjednoczenia bez zmiany obydwu systemów. Jeśli północ i południe rozwiążą kwestię zjednoczenia zgodnie z tą formułą, wzmocni to pokój i stabilność w regionie, przez przekształcenie Półwyspu Koreańskiego, punktu zapalnego w Azji Północno-Wschodniej, w strefę buforową.
W aspekcie polityczno-wojskowym, częsty jest sztywny pogląd, iż tylko kiedy skończy się zawieszenie broni i na Półwyspie Koreańskim zostanie ustanowiony mechanizm pokojowy możliwe będzie zlikwidowanie wrogości i osiągnięcie zjednoczenia. Jednak jeśli północ i południe dążyć będą do zjednoczenia przez współistnienie systemów, zawieszenie broni i wrogość w sposób naturalny stracą sens istnienia i nastanie sytuacja pokojowa.
Zjednoczenie przez współistnienie systemów nieuchronnie doprowadzi do powstania państwa neutralnego. Zagwarantowanie neutralnej pozycji przez sąsiednie państwa doprowadzi do załamania struktury bezpieczeństwa opartej na konfrontacji i powstania struktury sprzyjającej pokojowi w Północno-Wschodniej Azji.
W aspekcie ekonomicznym formuła ta przyniesie ogromne korzyści nie tylko Półwyspowi Koreańskiemu, ale także Azji Północno-Wschodniej jako całości.
Ostatnio tworzonych jest wiele inicjatyw bilateralnej i multilateralnej współpracy ekonomicznej w regionie. Ich celem jest połączenie linii kolejowych, dróg, gazociągów, sieci elektrycznych, rozwój energii, zasobów naturalnych, portów morskich, specjalnych stref ekonomicznych i współpracy w zakresie ochrony środowiska. Inicjatywy te wymagają oczywiście stabilnego rozwoju stosunków miedzykoreańskich na Półwyspie. Dlatego dążenie do pokojowego zjednoczenia przez współistnienie systemów, co do którego porozumiały się obydwie części Korei, zaspokoi popyt na współpracę regionalną, tak że półwysep i region osiągnie jak najlepszą pozycję startową ku dobrobytowi. Następnie zachęci to kraje w regionie i również Europę do zainteresowania się współpracą gospodarczą wokół Półwyspu Koreańskiego.
W rezultacie sprawne rozwiązanie kwestii zjednoczenia w zgodzie z formułą, którą ustaliły północ i południe, jest rozwiązaniem zrównoważonym, które służyć będzie pokojowemu środowisku na Półwyspie Koreańskim i w Azji Północno-Wschodniej, tak by wspomagać i rozszerzać regionalną współpracę gospodarczą.
Te kwestie dowodzą słuszności koncepcji zjednoczenia przedstawionych przez Szanownego Kim Jong Una, Pierwszego Przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej KRLD, w jego noworocznym przemówieniu z 2015 roku. Stwierdził, że północ i południe powinny powstrzymać się przed dążeniem do konfrontacji, absolutyzowaniem swojej ideologii i systemu politycznego, i dojść do satysfakcjonującego rozwiązania kwestii zjednoczenia we wspólnym interesie narodu, przekraczając różnice ideologiczne, co do czego obie strony się już zgodziły.
Zjednoczenie przez współistnienie systemów to jedyny sposób na rozwiązanie kwestii koreańskiej pokojowo i racjonalnie. Gdy to zostanie osiągnięte, świat wyrazi swoje poparcie i uznanie dla mądrości oraz godności narodu koreańskiego.
2 luty, Juche 104(2015)
Biuletyn Ambasady KRL-D
3 lutego 2015 r.
