Koryo to państwo feudalne, które istniało w latach 918-1392. Jego stolica to dzisiejszy Kaesong. Założycielem był Wang Kon.

Nazwał swój kraj Koryo w odniesieniu do dynastii Koguryo, która była dobrze znana jako 1000-letnia potęga na Wschodzie istniejąca w latach pomiędzy 227 r p.n.e. a 668 r n.e. Kontynuując aspirację Koguryo do połączenia różnych krajów plemiennych, Wang Kon prowadził aktywną walkę o zjednoczenie terytorialne.

 

W tym czasie na Półwyspie Koreańskim istniało Koryo, Later Paekje i Silla na południu rzeki Taedong oraz Palhae na północy.

Wang Kon wymusił politykę podbicia Silla, przyjął silną postawę wobec Late Paekje oraz aktywnie przejmował Palhae.

W tamtym czasie terytorium Silla było podzielone, a jego siła ogromnie osłabła z powodu separatystycznych ruchów sił feudalnych i nieustających wojen chłopskich. W tych okolicznościach, Koryo narzuciło politykę przyłączania Silla i zmusiło je do poddania się w 935 roku.

Jeśli chodzi o Late Paekje, które było głównym celem Koryo, to zostało one przyłączone siłą w 936 roku, wykorzystując walkę jego władców o władze.

Tocząc skomplikowaną walkę przez 18 lat od swojego powstania, Koryo mogło zjednoczyć wszystkie kraje plemienne.

Po upadku Palhae w 926 roku, Koryo otoczyło opieką jego mieszkańców i zajęło północno-zachodni obszar, który był kiedyś ziemią Koguryo, rozszerzając swoje terytorium.

Koryo uczyniło z Pjongjangu, który był stolicą Koguryo, swoją zachodnią stolicę i wybudowało fortece w północno-zachodnich regionach wokół niego. Do 980 roku Koryo zbudowało, powiększyło lub odbudowało w sumie 50 fortec po północnej stronie rzeki Taedong.

Po całkowitym zajęciu obszarów północno-zachodnich, Koryo uparcie walczyło o odzyskanie ziem północno-wschodnich.

Wysłało ono swoje wojska do północno-wschodniego regionu kilka razy pomiędzy początkiem XII wieku a drugą połową XIV wieku, zadając wojskowe ciosy obcym najeźdźcom i nadal rozszerzając swoje terytorium.

Tak więc terytorium Koryo obejmowało prawie całe terytorium dzisiejszej Korei.