Prezydent Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej Kim Il Sung (1912-1994) bezgranicznie poświęcał się sprawie zjednoczenia narodowego. Już 50 lat temu wskazał on, że fundamentem dla zjednoczenia zostać powinny trzy zasady – niezależność, pokojowe zjednoczenie i wielka jedność narodowa, co zresztą północ i południe uroczyście zadeklarowały w kraju i za granicą, we Wspólnym Oświadczeniu z 4 Lipca w 1972 roku.

Podczas spotkania z przedstawicielem Korei południowej – który przybył do Pjongjangu w maju 1972 roku, aby wziąć udział w rozmowach politycznych na wysokim szczeblu – Prezydent Kim Il Sung wyjaśnił mu główne zasady, których powinno się trzymać podejmując starania na rzecz zjednoczenia narodowego.

Po II wojnie światowej, jako część wysiłków mających na celu zrealizowanie swoich ambicji dominacji nad światem, Stany Zjednoczone usiłowały zapanować nad zlokalizowanym w korzystnym geopolitycznie miejscu Półwyspem Koreańskim. Ostatecznie Korea podzielona została przez zagraniczne siły na dwie części. Po zajęciu Korei południowej, USA w każdy możliwy sposób blokowały walkę Koreańczyków o zjednoczenie swojego kraju. To historyczne tło jasno pokazuje, że naród koreański może osiągnąć zjednoczenie tylko wtedy, jeśli sprzeciwiał się będzie dominacji i ingerencji ze strony USA, głównego sprawcy podziału Korei i największej przeszkody dla jej zjednoczenia, i trzymał zasady niezależności narodowej.

Osiągnięcie zjednoczenia w pokojowy sposób jest jednomyślnym pragnieniem narodu koreańskiego i fundamentalną metodą realizacji tego celu. Na Półwyspie Koreańskim, gdzie naprzeciw siebie stoją potężne siły zbrojne obu stron, mała iskra doprowadzić może do wojny totalnej. Zaś kolejna wojna koreańska, która może przeistoczyć się w wojnę termonuklearną, może skończyć się zagładą narodu i zniszczeniem światowego pokoju i bezpieczeństwa.

Choć kraj jest podzielony od wielu dekad, wspólnota homogenicznego narodu, która formowała się i konsolidowała przez długi okres 5000 lat, jest czymś bez porównania większym niż różnice systemów i ideologii spowodowane podziałem. Jeśli cały naród osiągnie jedność, robiąc wszystko dla zjednoczenia, będzie w stanie rozwiązać każdy problem.

Kierując się wyżej wspomnianymi zasadami, Kim Il Sung zapewnił publikację opartego na trzech zasadach zjednoczenia narodowego wspólnego oświadczenia północy i południa, 4 lipca 1972. Oświadczenie to spotkało się z pełnym poparciem o aprobatą całego narodu koreańskiego oraz szerokiej społeczności międzynarodowej i stało się fundamentem dla zjednoczenia Korei.

W 2000 roku, po raz pierwszy od podzielenia Korei odbył się historyczny szczyt między północą a południem i przyjęta została Północno-Południowa Wspólna Deklaracja z 15 Czerwca, której naczelnym duchem była zasada Przez sam nasz naród. Jak mogą już podpowiadać te słowa, istotą deklaracji tej były trzy zasady – niezależność, pokojowe zjednoczenie i wielka jedność narodowa.

W 2018 roku ponownie odbyły się spotkania na szczycie. Przyjęto Deklarację z Panmunjom z 27 kwietnia i Wrześniową Wspólną Deklarację z Pjongjangu, otwierając nowy, godny uwagi etap w walce Koreańczyków o zjednoczenie. Trzy zasady zjednoczenia narodowego pozostały niezachwianym fundamentem również dla tych deklaracji.

Historia jasno pokazuje, że przedstawione przez Prezydenta Kim Il Sunga trzy zasady zjednoczenia narodowego, są najbardziej rozsądnymi i realistycznymi fundamentalnymi zasadami oraz metodą zjednoczenia Korei.