Dlaczego USA wywołało wojnę koreańską?

Stany Zjednoczone rozpoczęły wojnę koreańską w dniu 25 czerwca 1950 roku, 60 lat temu, poprzez podżeganie południowokoreańskiej armii do rozpoczęcia zbrojnej inwazji przeciwko Korei Północnej (Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej). Wojna koreańska (czerwiec 1950 – lipiec 1953) była najokrutniejszą wojną od zakończenia II wojny światowej.

Dlaczego więc USA wywołało wojnę koreańską?

Po pierwsze, rozpętali wojnę dla zrealizowania swej strategii osiągnięcia supremacji nad światem.

Ze względu na położenie geopolityczne Półwyspu Koreańskiego, jako punktu o militarnym znaczeniu dla ich planów na kontynencie azjatyckim, Amerykanie skorzystali z końca II wojny światowej, stawiając stopę w Korei Południowej pod maską “wyzwoliciela”, we wrześniu 1945 roku. Chociaż całkowicie podporządkowali sobie Koreę Południową politycznie, gospodarczo i militarnie, poprzez stworzenie proamerykańskiego reżimu, to ujawnili swój plan ataku na Koreę Północną, mówiąc, że zakres ich okupacji powinien być rozszerzony na całą Koreę. MacArthur, dowódca sił amerykańskich na Dalekim Wschodzie, powiedział, że zawsze uznawał Koreę za punkt wojskowy o nieograniczonej wartości. Dla strony amerykańskiej, Półwysep Koreański był nie tylko punktem o strategicznym znaczeniu, z którego mogliby wykonać uderzenie na dowolny region Dalekiego Wschodu, ale także “mostem prowadzącym na kontynent” i “sztyletem”, za pomocą którego mogą odciąć sobie “kawałek” Azji.

Po II wojnie światowej, Stany Zjednoczone uznały Koreę za front, na którym kapitalizm ściera się ze socjalizmem, oraz ważne polityczno-wojskowe pole bitwy między Wschodem i Zachodem. W 1946 roku, prezydent USA Truman zdefiniował Koreę jako “pole bitwy ideologicznej”, od którego mogą zależeć wszystkie sukcesy USA w Azji. Zażądał, aby wojska amerykańskie stacjonowały w Korei Południowej przez wystarczająco długi czas, aby wykonały swoje zadania, oraz odpowiedniego personelu i zabezpieczenia funduszy.

Wytyczając w ten sposób politykę wobec Korei, z głównym naciskiem na dominację nad całą Koreą, USA stosowało metody polityczne i dyplomatyczne w celu wdrożenia tej polityki, a następnie zdecydowało się na inwazję, czyli wojnę.

Po drugie, wybuch wojny koreańskiej był związany z katastrofalnym kryzysem gospodarczym, z którym borykały się Stany Zjednoczone.

Po II wojnie światowej, przez pewien czas w USA panowała spokojna atmosfera, co zaowocowało spadkiem sprzedaży broni w przemyśle zbrojeniowym, zwiększając bezrobocie i błędne koło gospodarki, jako całości.

Kryzys gospodarczy, który rozpoczął się jesienią 1948r. nasilił się w 1949r.: produkcja przemysłowa spadła o 15% w porównaniu do roku poprzedniego, spadły ceny, inwestycje w produkcji maszyn i urządzeń gwałtownie spadły, a niektóre z 4 600 firm zbankrutowało w pierwszej połowie roku. W konsekwencji, liczba bezrobotnych wzrosła do 6 milionów, a kolejne 13 milionów miało zostać zwolnionych w 1950 roku. Zyski monopoli, które wynosiły 36,6 miliardów dolarów we wrześniu 1948r., spadły do 28,4 miliardów dolarów w marcu 1949 roku.

Wnioski te doprowadziły USA do militaryzacji gospodarki i ekspansji zbrojeniowej, doprowadzając do wybuchu wojny koreańskiej. Brytyjski magazyn Economist skomentował, że USA potrzebuje okazji do wyjścia z kryzysu i nie może zrobić nic innego, jak wywołać wojnę.

Po trzecie, wojna koreańska była związana z kryzysem reżimu Syngmana Rhee, w obliczu którego znalazła się Korea Południowa.

Kryzys reżimu Syngmana Rhee, stworzonego przez USA, charakteryzował się katastrofą gospodarczą, antyrządową walką ludu, rosnącym duchem pokojowego zjednoczenia i będącą na skraju upadku maszyną rządzącą.

Kryzys gospodarczy i polityczny, który pojawił się w 1949r. osiągnął swój szczyt w maju 1950 roku.

Ze względu na amerykańską politykę kolonialnego zniewolenia i przygotowań wojennych w ciągu pięciu lat, liczba przedsiębiorstw zmniejszyła się o 36% w pierwszej połowie 1949 roku, wobec roku 1939. Gospodarka wiejska również została zniszczona; plony wykazały spadek o 5 000 000 worków ziarna, w porównaniu z dniami przed wyzwoleniem kraju. Ze względu na inflację i szybki wzrost cen, życie ludności uległo znacznemu pogorszeniu.

Tymczasem, wraz ze wzrastającym wysoko duchem narodu do niezależnego i pokojowego zjednoczenia kraju, siły przeciwników Syngmana Rhee pojawiły sie w “Zgromadzeniu Narodowym”, w tym grupy które domagały się negocjacji Północ-Południe, a niektórzy prawicowcy połączyli z nimi swoje siły.

Reżim Syngmana Rhee był tak niebezpieczny, jak światło wystawione na działanie wiatru.

Amerykańska książka, Przemilczana Historia Współczesnej Korei, podaje, co następuje:

Najbardziej racjonalne było uświadomienie sobie, że wojna była ostatecznością szaleńca Syngmana Rhee . W swej ostatniej rozgrywce, rząd Syngmana Rhee poprowadził kraj do wojny domowej, nie mogąc się dalej utrzymywać w obliczu ekonomicznego zniszczenia, niepokojów w kraju, nękania przez wrogie Zgromadzenie Narodowe, po jego klęsce w maju (spośród 210 miejsc, udało mu się uzyskać zaledwie 48 w wyborach do Zgromadzenia Narodowego, które odbyło się w dniu 10 maja 1950r.), a następnie skłonności ludu wobec pokojowego oświadczenia Północy.

Jest to oczywisty historyczny fakt, że Stany Zjednoczone próbowały poprzez wojnę koreańską zabezpieczyć punkt o strategicznym znaczeniu dla realizacji ich planów supremacji nad światem, oraz ochronienia siebie i swoich marionetek.

Źródło: Biuletyn Ambasady KRL-D 23 lipca 2013r.