Obraz przedstawia nastoletniego Kim Il Sunga przekraczającego rzekę Amnok

100 lat temu Prezydent Kim Il Sung (1912–1994) wyruszył w liczącą 250 mil samotną podróż do sąsiedniego kraju. Dokładnie 22 stycznia 1925 roku, jako nastolatek, rozpoczął tę drogę z niezłomnym postanowieniem odzyskania niepodległości Korei. Były to bowiem czasy, kiedy naród koreański cierpiał podporządkowany kolonialnej niewoli, gdy jego ojczyzna znajdowała się pod japońską okupacją wojskową (1905–1945).

W czasie swojej podróży musiał przemierzać niemal niezamieszkałe, górzyste tereny, gdzie drapieżne dzikie zwierzęta pojawiały się nawet w biały dzień. Mierzył się z burzami śnieżnymi, lodowatym mrozem i szedł poprzez głęboki śnieg ścieżkami nietkniętymi ludzką stopą. Mimo wszystkich tych wyzwań nieugięcie szedł naprzód.

Po około dziesięciu dniach dotarł nad rzekę Amnok, stanowiącą granicę z północno-wschodnimi Chinami.

Wspominał później, że było to dla Niego bardzo bolesne doświadczenie. Gdy żegnał się z ojczyzną, dręczyła Go niepewność, czy kiedykolwiek będzie mógł wrócić. Podniósł wtedy niewielki kamyk z brzegu rzeki, chciał zabrać ze sobą cokolwiek z ojczystej ziemi, skarb, który będzie przypominał Mu ukochaną Koreę.

Krok po kroku zbliżał się do przeciwległego brzegu, cicho śpiewając „Pieśń o Rzece Amnok”:

Pierwszego marca 1919 roku
Przekroczyłem rzekę Amnok.
Dzień ten przychodził będzie co roku,
Powrócę, gdy spełnię swoją misję.

Niebieskie wody Amnok, moja Ojczyzno,
Czekajcie na dzień, gdy do Was wrócę.
Przekroczyłem rzekę, by osiągnąć najdroższe pragnienie,
Powrócę, gdy zwyciężymy.

„Żegnaj droga Koreo! Opuszczam Cię teraz. Wiedz, że nawet przez jedną chwilę nie mógłbym z dala od Ciebie żyć, ale przekraczam Amnok po to, by Cię wywalczyć i odzyskać. Tam za rzeką jest obcy kraj, ale ja o Tobie nawet tam nie zapomnę. Czekaj mnie ukochana Koreo!” – napisał później w swoich wspomnieniach „W wierze stulecia”.

Choć droga przed Nim pełna była niepewności, był On zdeterminowany, by pokonać japoński imperializm i odzyskać wolność dla swojego narodu.

Później rozpoczął 20-letnią, żmudną i pełną poświęceń rewolucyjną walkę przeciwko japońskim okupantom.

17 października 1926 roku założył Związek na Rzecz Obalenia Imperializmu, którego ostatecznym celem była walka z imperializmem na całym świecie. 25 kwietnia 1932 roku, stworzył Koreańską Ludową Armię Rewolucyjną, pierwsze rewolucyjne siły zbrojne kraju, porywając naród koreański do walki o wolność.

Przez lata prowadził antyjapońską rewolucję, nie uginając się w obliczu żadnego z licznych, niewyobrażalnie trudnych wyzwań, z którymi przyszło się mierzyć. Prowadził ją aż do dnia zwycięstwa, kiedy to 15 sierpnia 1945 roku, naród koreański odzyskał niepodległość. Wszystkiego tego dokonał bez wsparcia państwa czy regularnej armii, realizując swoje młodzieńcze postanowienie sprzed dwóch dekad.

Jego 250-milowa podróż głęboko zapisała się we współczesnej historii Korei.

Koreańczycy wciąż ją wspominają, nazywają ją podróżą 1000-ri (250 mil) dla wyzwolenia narodowego. W Pjongjangu, znajduje się Łuk Triumfalny, na którym widnieją lata „1925” i „1945”, upamiętniając te szczególne dla kraju punkty w historii. Na trasie podróży w różnych miejscach zbudowano także posągi i pomniki Kim Il Sunga, a koreańskie dzieci i młodzież co roku biorą udział w wycieczkach edukacyjnych jej śladami.