Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna opowiada się za budowaniem niezależnej gospodarki. W jaki sposób realizuje to zadanie?

Duch samodzielności

Duch samodzielności jest pierwszym czynnikiem sprzyjającym budowaniu niezależnej gospodarki.

Duch samodzielności narodu koreańskiego zakorzeniony jest w idei Juche, którą stworzył Prezydent Kim Il Sung (1912-1994) i rozwinął Przewodniczący Kim Jong Il (1942-2011). Idea Juche, w wielkim skrócie, jest ideą mówiącą, że człowiek jest panem swojego losu i posiada siłę, aby kształtować swoje przeznaczenie.

Kierując się taką właśnie ideą, Koreańczycy dokonali rozwoju na drodze rewolucji i budownictwa gospodarczego.

Gdy spojrzeć wstecz, naród koreański odniósł nieopisanie ciężkie straty w wyniku wojny koreańskiej (1950-1953), którą narzuciły mu Stany Zjednoczone. W Pjongjangu na przykład, niemal wszystko zniszczone zostało do gołej ziemi. Podobnie w innych miastach. USA twierdziły, że Korea nigdy się nie podniesie, nawet za 100 lat.

Jednak Koreańczycy odbudowali gospodarkę kraju w mniej niż 3 lata i przeprowadzili socjalistyczne uprzemysłowienie w ciągu 14 lat. Później, idąc naprzód z rozwojem ekonomicznym, wciąż tworzyli zadziwiające cuda: otwierając wielkie nowoczesne fabryki, produkując prasy o nacisku 10 000 ton, czy budując słynną zaporę na Morzu Zachodnim o długości 8 km, największą wówczas na świecie, etc. Czynnikiem, który to wszystko umożliwiał, był duch samodzielności.

Również dzisiaj mieszkańcy KRLD nieustannie kontynuują rozwój gospodarczy kraju opierając się na tym właśnie duchu, nie korzystając przy tym z żadnej pomocy czy wsparcia z zewnątrz.

Potężne zasoby – wykwalifikowani pracownicy

KRLD wybrała drogę samodzielności również w aspekcie zapewniania wysokiej jakości kształcenia swoich obywateli.

Niedługo po wyzwoleniu kraju (15 sierpnia 1945) spod japońskiej okupacji wojskowej (1905-1945) w północnej części kraju nie było żadnego uniwersytetu ani innej uczelni wyższej. Rodzimych naukowców i techników policzyć można było na palcach. Było to spowodowane faktem, że japońscy imperialiści prowadzili kolonialną politykę utrzymywania koreańskiego społeczeństwa w niewiedzy.

Jednak KRLD, własnymi wysiłkami, sprawnie rozwinęła edukację i wyszkoliła dużą liczbę rodzimego personelu technicznego. Powszechną obowiązkową edukację na poziomie podstawowym wprowadzono w 1956 roku, zaś powszechną obowiązkową edukację na poziomie średnim w 1958. Od roku 1975 wszedł 11-letni powszechny i obowiązkowy system edukacji. W rezultacie do lat 80-tych wszyscy ludzie pracy w kraju posiedli wiedzę co najmniej na poziomie absolwentów szkoły średniej, a kraj miał też ponad 1,3 miliona intelektualistów i ponad 230 uniwersytetów. Jak wiele wysiłków włożono w kształcenie rodzimego wykwalifikowanego personelu pokazuje fakt, że w 1993 roku stosunek osób z wykształceniem wyższym do całości populacji wynosił 1 do 12, podczas gdy bezpośrednio po wyzwoleniu było to 1 do 700 000.

W ostatnich latach następuję ciągły rozwój krajowej edukacji. Okres obowiązkowej nauki przedłużony został o rok, do 12 lat. Dynamicznie prowadzone są prace mające na celu unowocześnianie treści i metod edukacyjnych. Pod hasłem uczynienia wszystkich ludzi obeznanymi z nauką i technologią, kraj podejmuje wysiłki, aby wszyscy członkowie społeczeństwa stali się pracownikami posiadającymi wiedzę na poziomie absolwenta szkoły wyższej, a również, aby coraz więcej osób mogło wnosić wkład w rozwój nauki i technologii. W rezultacie szybko rośnie liczba posiadaczy tytułów akademickich oraz wynalazców.

Co warto zauważyć, każdy rodzaj edukacji jest bezpłatny i służy całej populacji. To jasne, że intelektualiści wykształceni w takim systemie edukacji niezawodnie wspierać będą rozwój niezależnej gospodarki kraju.

Solidne fundamenty gospodarcze

Pomimo faktu posiadania przez ludność kraju potężnego ducha samodzielności i dobrego wykształcenia, bez silnych fundamentów gospodarczych niezależność ekonomiczna pozostałaby w sferze marzeń.

KRLD zawsze poświęcała baczną uwagę kładzeniu solidnych fundamentów pod gospodarkę kraju.

Po pierwsze, stworzyła niezależny, nowoczesny przemysł ciężki. Po drugie, rozwinęła wielowymiarową i wszechstronną strukturę gospodarczą. Po trzecie, zbudowała własną stabilną bazę surowcową. Po czwarte, wyposażyła wszystkie sektory gospodarki w nowoczesną technologię.

Spoglądając na historię rozwoju gospodarczego kraju, zobaczyć możemy, że wszystko to okazało się przynieść znaczne korzyści. Gdy prowadzona była polityka rozwoju przemysłu ciężkiego na preferencyjnych zasadach przy jednoczesnej pracy na rzecz rozwoju przemysłu lekkiego i rolnictwa, wartość produkcji przemysłowej wzrosła 3,5-krotnie między 1957 a 1960 rokiem, w latach 1970-1979 wzrastała natomiast średnio o 15,9 % rocznie. Przed końcem lat 80-tych produkcja we wszystkich sektorach rozkwitła na bezprecedensową skalę.

Na początku lat 90-tych kraj stanął w obliczu poważnych trudności w budownictwie gospodarczym z powodu upadku socjalistycznego rynku, nasilonych wrogich działań imperialistów oraz szeregu katastrof naturalnych. Mimo wszystko był on w stanie osiągać różne imponujące sukcesy, tak na przykład podnieść swój status do poziomu kraju wytwarzającego i wystrzeliwującego sztuczne satelity ziemi w oparciu o swoje własne niezależne podstawy gospodarcze. Kraj niewzruszenie szedł naprzód swoją drogą również w pierwszej dekadzie XXI wieku, kiedy wiele państw grzęzło w problemach a wielkie banki i konglomeraty bankrutowały z powodu globalnego kryzysu finansowego.

Kilka lat temu, podczas swojego 8. Kongresu, Partia Pracy Korei przedstawiła nowy pięcioletni plan narodowego rozwoju gospodarczego. W ramach jego implementacji podejmowane są intensywne wysiłki mające na celu wzmacnianie podstaw gospodarczych kluczowych przemysłów, w tym metalurgicznego i chemicznego. A również realizowane są takie projekty jak budowa 50 000 mieszkań w Pjongjangu, licznych nowych domów mieszkalnych na terenach wiejskich w całym kraju czy wielkich gospodarstw szklarniowych. Pozwala na stałe poprawianie standardów życia ludności. Prowadzenie wszystkich tego rodzaju przedsięwzięć byłoby nie do pomyślenia bez potężnych fundamentów niezależnej gospodarki narodowej KRLD, które były budowane i umacniane przez minione dekady.

Traktor Chollima, pierwszy tego rodzaju wyprodukowany przez koreańską klasę pracującą w 1958 roku

Lokomotywa elektryczna Pulgungi-1 wyprodukowana w 1961 roku (Koreańczycy zaprojektowali i wykonali ponad 225 000 części 14 000 rodzajów swoimi własnymi wysiłkami i technologią)

Zapora na Morzu Zachodnim wychodząca na 8 kilometrów w morze, jej budowa ukończona została w roku 1986 w ciągu zaledwie 5 lat

12 000 tonowy statek towarowy Jangsusan zbudowany w 2021 roku

Fabryki przemysłu lokalnego w powiecie Kimhwa, prowincji Kangwon, które zostały zmodernizowane w 2022 roku i stanowią model dla rozwoju lokalnego przemysłu

Nowoczesna, wielkoskalowa farma szklarniowa Ryonpho zbudowana w 2022 roku w północno-zachodniej części kraju

Część miasta Samjiyon w prowincji Ryanggang, modelowego górskiego miasta położonego na północnym krańcu Korei, na wysokości średnio 1300 m. n. p. m.

Jedna z pjongjańskich stacji metra po modernizacji i nowy wagon metra wyprodukowany przez koreańską klasę pracującą w 2022 roku

Część ulicy Songhwa mieszczącej 10 000 mieszkań, zbudowanej w ciągu zaledwie jednego roku w ramach projektu budowy 50 000 mieszkań w Pjongjangu (2022)

Część osiedla na 10 000 mieszkań powstałego jako pierwszy etap budowy w rejonie Hwasong, to kolejna ulica w Pjongjangu, która powstała w ciągu jednego roku, jej inauguracja odbyła się w roku bieżącym (2023)

Satelita obserwacyjny ziemi Kwangmyongsong-4 wynoszony w przestrzeń kosmiczną przez rakietę Kwangmyongsong, 2016