Biuletyn Ambasady KRLD
4 października 2017 r.
Nieśmiertelne czyny Kim Jong Ila na rzecz osiągnięcia niezależnego zjednoczenia, pokoju i pomyślności
10 lat minęło od publikacji historycznej Deklaracji 4 października między północną a południową Koreą.
W deklaracji tej, zatytułowanej: Deklaracja na rzecz poprawy północno-południowych relacji oraz pokoju i pomyślności, północ i południe potwierdziły, że będą przestrzegać i pozytywnie wdrażać Deklarację 15 czerwca, która przeniknięta jest duchem idei Od Naszego Narodu Dla Niego Samego.
Prezentowały również wspólne poparcie dla takich kwestii jak położenie kresu relacjom wrogości militarnej w oparciu o wzajemny szacunek i zaufanie i zapewnienie pokoju, współpraca gospodarcza, wymiana na polu kulturalnym i społecznym, współpraca humanitarna, współpraca w wysiłkach na rzecz ochrony na arenie międzynarodowej interesów narodu oraz praw i interesów Koreańczyków za granicą. I przedstawiły metody wprowadzenia ich w życie.
Dzięki wysiłkom podjętym przez Kim Jong Ila, przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Koreańczycy pragnący zjednoczenia swojego kraju mogli mieć Deklarację 15 czerwca, kamień milowy w dążeniu do niezależnego zjednoczenia, i Deklarację 4 października, program działania Deklaracji 15 czerwca. Decydującym czynnikiem udanego szczytu między północną a południową Koreą była polityka Songun Przewodniczącego Kim Jong Ila, która sparaliżowała wrogie działania USA wobec KRLD, ochraniając pokój i ożywiając na Półwyspie Koreańskim atmosferę pojednania.
W tamtych dniach USA uporczywie uciekały się do presji i gróźb militarnych wobec KRLD, chcąc zrealizować swój cel zdławienia kraju „siłą”.
Jednak te nikczemne posunięcia zostały rozbite w pył przez politykę Songun i opublikowane zostało Porozumienie z 13 lutego zgodnie z zasadą „działanie za działanie”. Wraz z rozwojem rozmów sześciostronnych i kwestią zagwarantowania pokoju na Półwyspie Koreańskim wchodzącą do porządku dziennego, w październiku 2007, w Pjongjangu, stolicy KRLD, odbył się kolejny północno-południowy szczyt.
Przewodniczący Kim Jong Il serdecznie przywitał prezydenta Korei południowej Roh Moo Hyun; osobiście odwiedził go w apartamencie gościnnym i porozmawiał z nim.
Powiedział, że zbliżający się szczyt powinien zademonstrować światu, że kwestie związane z relacjami międzykoreańskimi mogą zostać rozwiązane niezależnie przez sam Naród Koreański i posłużyć jako dobra okazja do potwierdzenia suwerenności narodowej i osiągnięcia wspólnej pomyślności narodu. Jego słowa zapisały się w historii ruchu na rzecz zjednoczenia Korei.
Społeczność międzynarodowa podkreślała, że pomyślny przebieg szczytu i jego wspaniałe owoce są zasługą wysiłków podjętych przez Przewodniczącego Kim Jong Ila, posiadającego żarliwą miłość do narodu, wolę zjednoczenia, wielkoduszność i wybitne zdolności przywódcze.
Poprzez przyjęcie Deklaracji 4 października, Naród Koreański zademonstrował niezachwianą wolę zjednoczenia i rozpoczął walkę o zjednoczenie narodowe wspartą programem działania szczegółowo określającym cele i zadania na rzecz poszerzenia i rozwinięcia relacji międzykoreańskich na nowy wysoki poziom oraz zapoczątkowania na Półwyspie Koreańskim nowej ery pokoju, pomyślności całego narodu i zjednoczenia osiągniętego wspólnymi wysiłkami wszystkich Koreańczyków.
Podczas późniejszej pierwszej rundy rozmów międzykoreańskich na szczeblu premierów, przyjęto porozumienie o pojednaniu i współpracy na polu politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym. Później odbyła się druga tura rozmów międzykoreańskich na szczeblu ministrów obrony, sesja Wspólnego Północno-Południowego Komitetu na rzecz Współpracy Gospodarczej na szczeblu wicepremierów oraz 9. tura rozmów między organizacjami Czerwonego Krzyża północy i południa. Wszystko to miało na celu wprowadzanie w życie Deklaracji 4 października. Północ i południe przyjęły również porozumienie dotyczące turystyki.
Atmosfera ta przyniosła Koreańczykom świeżą wiarę i odwagę w ich walce o zjednoczenie narodowe.
Jednak Deklaracja 4 października i inne międzykoreańskie porozumienia nie zostały wprowadzone w życie z powodu zmiany rządu w Korei południowej i działań podejmowanych przez obecne tam siły, które nie były zadowolone z tych porozumień. Jeżeli międzykoreańskie porozumienia byłyby sumiennie wprowadzane w życie, wbrew zmianie rządu w Korei południowej, północno-południowe relacje nie przechodziłyby przez wszystkie zawirowania przez, które musiały ich dotknąć w innej sytuacji i osiągnięto by wielki postęp w dziele zjednoczenia narodowego.
Jeżeli północ i południe będą darzyły się wzajemnym szacunkiem, jako partnerów w zjednoczeniu narodowym, i razem pracowały, otwarty zostanie nowy etap w poprawie międzykoreańskich relacji i na drodze do zjednoczenia kraju.
